لنفوم نوعی از سرطان است که در سیستم لنفاوی یعنی بخشی از شبکه مبارزه با میکروب بدن محسوب،تشکیل می‌شود. سیستم لنفاوی شامل غدد لنفاوی ، طحال ، غده تیموس و مغز استخوان است. لنفوم می‌تواند به تمام این نواحی نفوذ کند و تا سایر بافت‌های بدن نیز پیش‌روی داشته باشد.
انواع مختلفی از لنفوم وجود دارد. زیرگروه‌های اصلی سرطان لنفوم عبارت‌اند از:
- لنفوم هوچکین (که در گذشته بیماری هوچکین نامیده می‌شد.)
- لنفوم غیر هوچکین
اینکه چه روش درمانی برای سرطان لنفوم بهتر است، به نوع لنفوم و شدت آن بستگی دارد. درمان لنفوم ممکن است شامل شیمی درمانی ، داروهای ایمونوتراپی ، پرتودرمانی ، پیوند مغز استخوان یا ترکیبی از این ها باشد.
در این مقاله می خوانید :
انواع لنفوم
- لوسمی لنفوسیتی مزمن
- سلول B پوستی
- لنفوم لوسمی T پوستی
- هوچکین (بیماری هوچکین)
- لنفوم غیر هوچکین
- ماکروگلوبولینمی والدنستروم
علائم لنفوم
علائم و نشانه های لنفوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تورم بدون درد غدد لنفاوی گردن ، زیر بغل یا کشاله ران
- خستگی مداوم
- تب
- عرق شبانه
- تنگی نفس
- کاهش وزن بدون دلیل
- خارش پوست
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم ؟
اگر علائم و نشانه‌های مداومی دارید که شما را نگران می‌کند با پزشک خود وقت بگیرید.
علل ایجاد سرطان لنفوم
پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ایجاد لنفوم می‌شود. اما می‌دانند این بیماری زمانی شروع می‌شود که یک گلبول سفید خون که به عنوان لنفوسیت مبارزه می‌کند ، دچار جهش ژنتیکی شود. این جهش به سلول می گوید که به سرعت تکثیر شود و باعث می‌شود بسیاری از لنفوسیت‌های بیمار به تکثیر خود ادامه دهند. این جهش همچنین به این سلول‌ها امکان می‌دهد تا در هنگام مرگ سلول های طبیعی دیگر زنده بمانند. همین امر باعث می‌شود تعداد زیادی لنفوسیت بیمار و بی اثر در غدد لنفاوی ایجاد شود و در نتیجه باعث تورم غدد لنفاوی ، طحال و کبد شود.
عواملی احتمال ابتلا به سرطان لنفوم را افزایش می‌دهند
عواملی که می‌توانند خطر لنفوم را افزایش دهند عبارت‌اند از:
- سن : برخی از انواع لنفوم در بزرگسالان جوان بیشتر دیده می‌شود ، در حالی که برخی دیگر اغلب در افراد بالای ۵۵ سال تشخیص داده می‌شوند.
- جنسیت: مردها کمی بیشتر از زنان به لنفوم مبتلا می‌شوند.
- اختلال در سیستم ایمنی بدن: لنفوم بیشتر در افراد مبتلا به بیماری‌های سیستم ایمنی یا در افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن استفاده می‌کنند ، دیده می‌شود.
- ایجاد عفونت های خاص: برخی از عفونت‌ها با افزایش خطر ابتلا به لنفوم همراه هستند ، از جمله ویروس Epstein-Barr و عفونت هلیکوباکتر پیلوری.
روش‌های تشخیص لنفوم
آزمایشات و روش‌هایی که برای تشخیص لنفوم استفاده می‌شود شامل موارد زیر است:
معاینه بدنی: پزشک تورم غدد لنفاوی از جمله در گردن ، زیر بغل و کشاله ران و همچنین تورم طحال یا کبد را بررسی می‌کند.
برداشتن یک گره لنفاوی برای آزمایش(بایوپسی): پزشک ممکن است بایوپسی از غدد لنفاوی را برای برداشتن تمام یا بخشی از غدد لنفاوی برای آزمایش آزمایشگاهی توصیه کند. آزمایش های پیشرفته می‌تواند وجود سلول های لنفوم و نوع سلول ها را تعیین کند.
آزمایش خون : آزمایش خون برای شمارش تعداد سلول های خون می‌تواند سرنخی به پزشک برای تشخیص بدهد.
برداشتن نمونه ای از مغز استخوان برای آزمایش : روش آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان شامل قرار دادن یک سوزن در استخوان ران برای برداشتن نمونه‌ای از مغز استخوان است. نمونه مورد بررسی قرار می گیرد تا وجود سلول های لنفوم بررسی شود.
آزمایشات تصویربرداری: پزشک شما ممکن است آزمایشات تصویربرداری را برای یافتن علائم لنفوم در سایر مناطق بدن توصیه کند. آزمایشات ممکن است شامل CT ، MRI و توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) باشد.
بسته به شرایط بیمار ممکن است از آزمایشات و روش‌های دیگری استفاده شود. انواع مختلفی از لنفوم وجود دارد و دانستن اینکه بیمار دقیقا کدام نوع را دارد ، در تهیه یک برنامه درمانی موثر مهم است. تحقیقات نشان می‌دهد که بررسی نمونه بیوپسی توسط آسیب شناس متخصص ، احتمال تشخیص دقیق را افزایش می‌دهد. می توانید برای تایید نظر متخصص آسیب شناس، نظر دوم را متخصصی دیگر بگیرید .
روش های درمان سرطان لنفوم
اینکه کدام روش‌های درمانی لنفوم برای فرد مناسب هستند به نوع و مرحله بیماری ، سلامت کلی و ترجیحات بیمار بستگی دارد. هدف از درمان نابودی هر چه بیشتر سلول های سرطانی و بهبود بیماری است.درمان‌های لنفوم شامل موارد زیر است:
نظارت فعال برخی از اشکال لنفوم که رشد بسیار کندی دارند.
شما و پزشک ممکن است تصمیم بگیرید که صبر کنید و زمان بدهید تا بدن خود لنفوم را درمان کند. یا تا زمانی که علائم و نشانه هایی ایجاد کند که در فعالیت‌های روزمره شما تداخل ایجاد کند. تا آن زمان ، ممکن است آزمایش‌های دوره‌ای برای نظارت بر وضعیت شما انجام شود.
شیمی درمانی :
در شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول های رشد سریع مانند سلول های سرطانی استفاده می‌شود. داروها معمولا از طریق ورید (تزریقی) تجویز می‌شوند ، اما بسته به داروهای خاصی که دریافت می‌کنید ممکن است، به صورت قرص نیز مصرف شوند.
پرتو درمانی:
در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می‌شود.
پیوند مغز استخوان :
پیوند مغز استخوان که به آن پیوند سلول های بنیادی نیز گفته می‌شود ، شامل استفاده از مقادیر بالای شیمی درمانی و پرتودرمانی برای سرکوب مغز استخوان شما است. سپس سلول‌های بنیادی مغز استخوان سالم از بدن خودتان یا اهدا کننده در خون تزریق می‌شود و در آنجا به استخوان‌ها منتقل می‌شوند و مغز استخوان شما را بازسازی می‌کنند.
سایر درمان ها :
داروهای دیگری که برای درمان لنفوم استفاده می‌شوند شامل داروهای درمان هدفمند هستند که بر روی ناهنجاری‌های خاص در سلول‌های سرطانی تمرکز دارند. داروهای ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن شما برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کنند. در این درمان تخصصی سلول‌های T بدن که در برابر میکروب مبارزه می‌کند از طریق یک گیرنده به نام آنتی ژن کایمریک (CAR) -T ، برای مقابله با سرطان مهندسی شده و دوباره به بدن شما تزریق می‌شود.
