ایمونوتراپی درمانی است که از سیستم ایمنی بدن شخص برای مقابله با سرطان استفاده می کند. ایمونوتراپی می تواند عملکرد سیستم ایمنی بدن را تقویت کند یا تغییر دهد تا بتواند سلول های سرطانی را پیدا کرده و به آنها حمله کند. اگر برنامه درمانی شما شامل ایمونوتراپی است، دانستن چگونگی عملکرد و انتظاراتی که می توان داشت؛ اغلب می تواند به شما کمک کند تا برای درمان آماده شوید و درباره مراقبت خود، آگاهانه تصمیم بگیرید.
چگونه از ایمنی درمانی برای درمان سرطان استفاده می شود؟
ایمونوتراپی درمانی است که از بخش های خاصی از سیستم ایمنی بدن فرد برای مقابله با بیماری هایی مانند سرطان استفاده می کند. این کار را می توان به دو روش انجام داد:
- تحریک یا تقویت ، دفاع طبیعی سیستم ایمنی بدن، بنابراین برای یافتن و حمله به سلول های سرطانی سخت تر یا دقیق تر کار می کند.
- ساخت موادی در آزمایشگاه که دقیقا مانند اجزای سیستم ایمنی بدن هستند و استفاده از آنها برای کمک به بازیابی یا بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن شما برای یافتن و حمله به سلول های سرطانی
در چند دهه گذشته ایمنی درمانی به بخشی مهم در درمان برخی از انواع سرطان تبدیل شده است. درمان های جدید ایمونوتراپی در حال آزمایش و تایید هستند و روش های جدید کار با سیستم ایمنی بدن با سرعت بسیار زیادی کشف می شوند.
ایمنی درمانی برای برخی از انواع سرطان بهتر از برخی دیگر عمل می کند. برای برخی از این سرطان ها به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرد، اما به نظر می رسد که در صورت استفاده با سایر روش های درمانی ، بهتر نتیجه می دهد.
آنچه سیستم ایمنی بدن انجام می دهد
سیستم ایمنی بدن شما مجموعه ای از اندام ها ، سلول های خاص و موادی است که به شما در محافظت در برابر عفونت ها و برخی بیماری های دیگر کمک می کند. سلول های ایمنی و موادی که آن ها ایجاد می کنند در سراسر بدن شما حرکت می کنند تا از بدن در برابر میکروب هایی که باعث عفونت می شوند محافظت کنند. آنها همچنین از برخی جهات به محافظت از شما در برابر سرطان کمک می کنند.
سیستم ایمنی بدن تمام مواد موجود در بدن را ردیابی می کند. هر ماده جدیدی که سیستم ایمنی بدن تشخیص ندهد، زنگ خطر را به صدا در می آورد و باعث می شود سیستم ایمنی بدن به آن حمله کند. به عنوان مثال، میکروب ها حاوی موادی مانند پروتئین های خاص هستند که به طور معمول در بدن انسان یافت نمی شوند. سیستم ایمنی بدن این مواد را “خارجی” می داند و به آنها حمله می کند. پاسخ ایمنی می تواند هر چیزی را که حاوی ماده خارجی است، مانند میکروب ها یا سلول های سرطانی از بین ببرد.
اگرچه، سیستم ایمنی بدن زمان بیشتری را برای هدف قرار دادن سلول های سرطانی نیاز دارد. زیرا سرطان زمانی شروع می شود که سلول های طبیعی و سالم شروع به تغییر یا جهش می کنند و رشد آن ها از کنترل خارج می شود. از آنجا که سلول های سرطانی در واقع از سلول های طبیعی شروع می شوند، سیستم ایمنی همیشه آنها را به عنوان مواد خارجی نمی شناسد.
واضح است که توانایی سیستم ایمنی بدن در مبارزه با سرطان به تنهایی محدودیت هایی دارد، زیرا بسیاری از افراد با سیستم ایمنی سالم نیز به سرطان مبتلا می شوند:
- بعضی اوقات سیستم ایمنی بدن سلولهای سرطانی را خارجی درنظر نمی گیرد، زیرا سلول های سرطانی با سلول های طبیعی تفاوت کافی ندارند.
- گاهی اوقات سیستم ایمنی سلول های سرطانی را تشخیص می دهد، اما ممکن است پاسخ آنقدر قوی نباشد که بتواند سرطان را از بین ببرد.
- سلول های سرطانی نیز می توانند موادی را در بدن منتشر(آزاد) کنند که سیستم ایمنی بدن نتواند آنها را پیدا کرده و به آنها حمله کند.
برای غلبه بر این شرایط، محققان راه هایی پیدا کرده اند که به سیستم ایمنی کمک می کند سلول های سرطانی را بشناسد و پاسخ به آن ها را تقویت کند تا سلول های سرطانی را نابود کند. به این ترتیب در واقع خود بدن با کمک علم از شر سرطان خلاص می شود.
انواع ایمنی درمانی سرطان
ایمنی درمانی انواع مختلفی دارد. که عبارتند از:
- آنتی بادی های مونوکلونال و درمان های تومورآگنوستیک، مانند مهارکننده های ایست بازرسی
- ویروس درمانی آنکولیتیک
- سلولT درمانی
- واکسن سرطان
نوع دارو، دوز و برنامه درمان به عوامل زیادی بستگی دارد. این موارد می تواند شامل نوع سرطان، اندازه، محل شروع و محل شیوع آن باشد. سن، سلامت عمومی، وزن بدن و میزان توانایی کنار آمدن با عوارض جانبی نیز مهم است.
آنتی بادی های مونوکلونال و درمان های تومورآگنوستیک چیست؟
وقتی سیستم ایمنی بدن شما چیزی مضر را تشخیص می دهد، آنتی بادی ایجاد می کند. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که با اتصال به آنتی ژن ها (مولکول هایی که پاسخ ایمنی را در بدن شروع می کنند)، با عفونت مبارزه می کنند.
آنتی بادی های مونوکلونال در آزمایشگاه ساخته می شوند تا آنتی بادی های طبیعی بدن شما را تقویت کنند یا مانند آنتی بادی ها عمل کنند. آنتی بادی های مونوکلونال به روش های مختلف می توانند به مبارزه با سرطان کمک کنند. به عنوان مثال، می توان از آن ها برای جلوگیری از فعالیت پروتئین های غیر طبیعی در سلول های سرطانی استفاده کرد. این روش همچنین به عنوان یک درمان هدفمند یا درمان سرطان شناخته می شود که ژن های خاص سرطان ، پروتئین ها یا محیط بافتی را که به رشد و زنده ماندن تومور کمک می کند، هدف قرار می دهد.
انواع دیگر آنتی بادی های مونوکلونال با مهار یا توقف ایست های بازرسی (Checkpoint) ایمنی ، سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می کنند. بدن به طور معمول از یک ایست بازرسی ایمنی برای جلوگیری از پاسخ سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از حمله آن به سلول های سالم استفاده می کند. سلول های سرطانی با فعال کردن این ایست های بازرسی می توانند راه هایی برای پنهان شدن از سیستم ایمنی بدن پیدا کنند. مهارکننده های Checkpoint توانایی سلول های سرطانی را برای جلوگیری از فعال شدن سیستم ایمنی بدن متوقف می کنند و به نوبه خود ، سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می کنند تا به تخریب سلول های سرطانی کمک کند. ایست های بازرسی متداول که این بازدارنده ها روی آنها تأثیر می گذارند مسیرهای PD-1 / PD-L1 و CTLA-4 هستند.
نمونه هایی از مهارکننده های ایست بازرسی (Checkpoint ) ایمنی عبارتند از:
- Ipilimumab (Yervoy)
- Nivolumab (Opdivo)
- Pembrolizumab (Keytruda)
- Atezolizumab (Tecentriq)
- Avelumab (Bavencio)
- Durvalumab (Imfinzi)
بسیاری از مهارکننده های ایست بازرسی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای سرطان های خاص تایید می شوند. همچنین برخی از مهارکننده های ایست بازرسی برای درمان تومورها در هر نقطه از بدن با تمرکز بر تغییرات خاص ژنتیکی وجود دارد. به این روشها “درمانهای تومورآگنوستیک” می گویند.
به عنوان مثال ، FDA داروی مهارکننده ایست بازرسی به نام Pembrolizumab را برای درمان تومورهای متاستاتیک که تغییر مولکولی خاصی دارند به نام کمبود بی ثباتی ریزماهواره (MSI-H) یا نقص ترمیم عدم تطابق DNA (dMMR) تایید کرده است. داروی ایمونوتراپی مشابهی به نام nivolumab نیز برای درمان بزرگسالان و کودکان مبتلا به MSI-H یا dMMR سرطان متاستاتیک روده بزرگ که با شیمی درمانی متوقف نشده است، تایید شده است.
عوارض جانبی درمان آنتی بادی مونوکلونال به هدف دارو بستگی دارد. به عنوان مثال، عوارض جانبی آنتی بادی های مونوکلونال که برای درمان هدفمند استفاده می شود مانند مواردی نیست که برای ایمنی درمانی استفاده می شود. عوارض جانبی مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی ممکن است شامل عوارض جانبی مشابه واکنش آلرژیک باشد.
ویروس درمانی آنکولیتیک چیست؟
ویروس درمانی آنکولیتیک از ویروس هایی استفاده می کند که در آزمایشگاه برای از بین بردن سلول های سرطانی تغییر کرده اند. ابتدا پزشک ویروس اصلاح شده ژنتیکی را به تومور تزریق می کند. سپس ویروس وارد سلول های سرطانی می شود و از خود کپی می کند. در نتیجه ، این باعث ترکیدن و از بین رفتن سلولهای سرطانی می شود. با مرگ سلول ها، آنها پروتئین هایی آزاد می کنند که سیستم ایمنی بدن شما را برای هدف قرار دادن هر سلول سرطانی در بدن شما که دارای پروتئین های مشابه سلول های سرطانی مرده است، تحریک می کند. ویروس وارد سلول های سالم نمی شود.
در سال ۲۰۱۵ ، FDA اولین درمان ویروسی انکولیتیک را برای درمان مراحل بعدی ملانوم تایید کرد که با جراحی قابل درمان نیست. این ویروس با نام talimogene laherparepvec (Imlygic) یا T-VEC شناخته می شود. ویروس نسخه اصلاح شده ویروس هرپس سیمپلکس است، ویروسی که باعث تبخال می شود. پزشک می تواند T-VEC را در مناطقی از ملانوم تزریق کند تا جایی که دیگر سلول های سرطانی ملانوم باقی نماند. عوارض جانبی ویروس درمانی آنکولیتیک می تواند شامل احساس خستگی، تب، لرز و حالت تهوع باشد. برخی از افراد در محل تزریق نیز علائم شبیه آنفولانزا و درد دارند.
آزمایشات بالینی در حال آزمایش سایر ویروس های آنکولیتیک برای سرطان های مختلف است. آنها همچنین در حال آزمایش نحوه کار ویروس ها با سایر روش های درمانی مانند شیمی درمانی هستند.
سلول درمانی، سلول T چیست؟
سلول های T سلول های ایمنی هستند که با عفونت مقابله می کنند. در سلول T درمانی، پزشک سلول های T را از خون شما خارج می کند. سپس، در یک آزمایشگاه پروتئین های خاصی را بعنوان گیرنده به سلول ها اضافه می کند. گیرنده ها به این سلول های T اجازه می دهند سلولهای سرطانی را تشخیص دهند. سلولهای T تغییر یافته دوباره در بدن شما قرار می گیرند. پس ورود به بدن، آنها سلولهای سرطانی را پیدا کرده و از بین می برند. این نوع درمان به عنوان سلول های T گیرنده آنتی ژن کایمریک(CAR) شناخته می شود. عوارض جانبی شامل تب ، گیجی ، فشار خون پایین و در موارد نادر تشنج است.
CAR T-cell درمانی در درمان برخی سرطان های خون به خوبی کار می کند. محققان هنوز در حال مطالعه روی این روش و روش های دیگر تغییر سلولهای T برای درمان سرطان هستند.
واکسن سرطان چیست؟
واکسن سرطان همچنین می تواند به بدن شما کمک کند تا با بیماری مقابله کند. یک واکسن سیستم ایمنی بدن شما را در معرض پروتئین خارجی( آنتی ژن) قرار می دهد. این باعث می شود سیستم ایمنی بدن آنتی ژن یا مواد مرتبط را تشخیص داده و از بین ببرد. دو نوع واکسن سرطان وجود دارد:
- واکسن پیشگیری
- واکسن درمانی
درمان های ایمنی غیر اختصاصی چیست؟
درمان های ایمنی غیر اختصاصی به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا سلول های سرطانی را از بین ببرد. بیشتر افراد این نوع درمان را بعد یا همراه با درمان های سرطان مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی انجام می دهند. گاهی اوقات درمان های ایمنی غیر اختصاصی اصلی ترین درمان سرطان هستند.
درمان های ایمنی غیر اختصاصی رایج عبارتند از:
اینترفرون ها
اینترفرون ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن شما تولید می شوند و به بدن شما هشدار می دهند که در بدن شما یک عامل بیماری زا، به طور معمول ویروس وجود دارد. اینترفرون ها را می توان در آزمایشگاه ساخت تا به سیستم ایمنی بدن شما در مبارزه با سرطان کمک کند. همچنین ممکن است رشد سلول های سرطانی را کند کنند. متداول ترین نوع اینترفرون مورد استفاده در درمان سرطان ، اینترفرون آلفا (Roferon-A [2a]، Intron A [2b]، Alferon [2a] ) نامیده می شود. عوارض جانبی درمان با اینترفرون ممکن است علائم شبیه آنفولانزا ، افزایش خطر عفونت ، بثورات پوستی و کم پشتی موها باشد.
اینترلوکین ها
اینترلوکین ها پروتئین هایی هستند که به سلول ها کمک می کنند و می توانند پاسخ سیستم ایمنی بدن را شروع کنند. اینترلوکین-۲ (IL-2) یا آلدسلوکین (پرولوکین) ساخته شده در آزمایشگاه می تواند سرطان کلیه و سرطان پوست، از جمله ملانوم را درمان کند. عوارض جانبی شایع درمان با (IL-2 ) شامل افزایش وزن و فشار خون پایین است. برخی از افراد علائم شبه آنفولانزا را نیز تجربه می کنند.
