پوست که تمام بدن ما را می‌پواشند، وظایف زیادی دارد. متاسفانه سرطان پوست یکی از شایع‌ترین انواع سرطان است. با این حال، علل و درمان سرطان پوست در نتیجه تشخیص لکه‌ها یا زخم‌های روی پوست امکان‌پذیر است. در این بخش در مورد جزئیات سرطان پوست از جمله؛ علل، علائم، درمان، پیشگیری و خود آزمایی توضیح داده‌ایم. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری در خصوص سرطان پوست داشته باشید توصیه می‌کنیم این بخش را به طور کامل مطالعه فرمایید.
در این مقاله می خوانید :
سرطان پوست چیست؟
سرطان پوست، رشد غیرطبیعی سلول‌های پوستی است که اغلب روی پوست در معرض آفتاب ایجاد می‌شود. اما این شکل از سرطان همچنین می‌تواند در مناطقی از پوست که به طور معمول در معرض نور خورشید قرار ندارند نیز رخ دهد.
با محدود کردن یا اجتناب از قرارگرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش (UV) می‌توانید خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهید. بررسی پوست برای تغییرات مشکوک می‌تواند به تشخیص سرطان پوست در مراحل اولیه آن کمک کند. تشخیص به‌موقع سرطان پوست بیشترین شانس را برای درمان موفقیت‌آمیز سرطان پوست به شما می‌دهد.
سرطان پوست در کدام قسمت بدن ایجاد می شود؟
سرطان پوست در درجه اول در مناطقی از پوست در معرض آفتاب، از جمله پوست سر، صورت، لب‌ها، گوش‌ها، گردن، سینه، بازوها و دست‌ها و روی پاها در زنان ایجاد می‌شود. اما همچنین می‌تواند در مناطقی ایجاد شود که به‌ندرت نور روز را می‌بینند. مانند کف دست، زیر ناخن‌ها یا ناخن‌های پا و ناحیه تناسلی.
سرطان پوست افراد با هر رنگ پوست، از جمله افراد با رنگ پوست تیره را درگیر می‌کند. هنگامی که ملانوم در افرادی با رنگ پوست تیره ایجاد می‌شود، بیشتر در مناطقی که به طور معمول در معرض آفتاب قرار ندارند، مانند کف دست و کف پا ایجاد می‌شود.
علائم سرطان پوست
سرطان پوست نوعی سرطان است که با درمان زودهنگام نتایج موفقیت‌آمیز نشان می‌دهد. به‌طورکلی، علائم سرطان پوست عبارت‌اند از:
- ایجاد زخم‌های عودکننده و غیر التیام دهنده در بدن
- ایجاد ضایعات قهوه‌ای، قرمز، آبی، کوچک یا برجسته
- ظاهر خونریزی و ضایعات پوسته‌پوسته
- ظهور لکه‌های قهوه‌ای یا قرمز
- افزایش تعداد و اندازه خال‌هایی که روی بدن دیده می‌شود.
- تشکیل انواع مختلف خال، لبه‌های خال نامنظم، نامتقارن، فرورفته، بزرگ‌تر از ۵ میلی‌متر و به رنگ‌های مختلف است.
- مشاهده خونریزی یا تغییر خال، ایجاد برجستگی‌های قرمز یا بی‌رنگ
علائم به صورت تخصصی برای سه نوع عمده سرطان پوست وجود دارد:
- کارسینوم سلول بازال (پایه)
- کارسینوم سلول سنگفرشی
- ملانوم
همچنین بخوانید : انواع سرطان پوست و بررسی تمام سرطان‌های پوستی شایع و نادر
علائم و نشانه‌های کارسینوم سلول بازال (پایه ای)
کارسینوم سلول بازال معمولاً در مناطقی از بدن که در معرض آفتاب قرار دارد، مانند گردن یا صورت رخ می‌دهد. سرطان سلول پایه ممکن است به‌صورت زیر ظاهر شود:
- برآمدگی مرواریدی یا مومی
- ضایعه ای صاف، گوشتی یا زخم مانند قهوه ای
- زخم خونریزی دهنده یا پوسته پوسته شدنی که بهبود می یابد و برمی‌گردد
علائم و نشانه‌های کارسینومای سلول سنگفرشی
کارسینوم سلول سنگفرشی نیز غالبا در مناطقی از بدن درمعرض آفتاب، مانند صورت ، گوش ها و دست ها، رخ می‌دهد. افرادی که پوست تیره دارند بیشتر در معرض کارسینوم سلول سنگفرشی در مناطقی هستند که اغلب در معرض آفتاب نیستند. سرطان سلول سنگفرشی ممکن است به صورت زیر ظاهر شود:
- برآمدگی محکم و قرمز
- ضایعه ای تخت با سطحی سفت ( فلس مانند)
علائم و نشانه های ملانوم
ملانوم می‌تواند در هر نقطه از بدن ایجاد، به این صورت که پوست طبیعی یا خال موجود در آن سرطانی می‌شود. ملانوم اغلب در صورت یا تنه مردان ظاهر می‌شود. در زنان، این نوع سرطان اغلب در قسمت پایین ساق پا ایجاد می‌شود. در زنان و مردان، ملانوم ممکن است در پوستی که در معرض آفتاب قرار نگرفته است، ایجاد شود.
ملانوما می‌تواند افراد را از هر رنگ پوست تحت‌تأثیر قرار دهد. در افرادی که رنگ پوست آنها تیره است، ملانوم تمایل دارد که در کف دست یا کف پا، یا در زیر ناخن‌ها یا ناخن‌های پا ایجاد شود. علائم ملانوما شامل موارد زیر است:
- یک لکه قهوه‌ای بزرگ با لکه‌های تیره‌تر
- خالی که از نظر رنگ، اندازه یا احساس تغییر یا خونریزی می‌کند.
- یک ضایعه کوچک با حاشیه نامنظم و قسمت‌هایی که به رنگ قرمز، صورتی، سفید، آبی یا آبی-سیاه دیده می‌شود.
- ضایعه‌ای دردناک که خارش یا سوزش دارد.
- ضایعات تیره روی کف دست، نوک انگشتان یا انگشتان پا یا در غشاهای مخاطی پوشاننده دهان، بینی، واژن یا مقعد
علائم و نشانه های انواعی از سرطان پوست که کمتر شایع هستند
انواع کمتر شایع سرطان پوست عبارت‌اند از:
سارکوم کاپوسی
این فرم نادر سرطان پوست در رگه‌های خونی پوست ایجاد می‌شود و باعث ایجاد لکه‌های قرمز یا بنفش روی پوست یا غشاهای مخاطی می‌شود. سارکوم کاپوسی عمدتاً در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند؛ مانند افراد مبتلا به ایدز و در افرادی که از داروهایی استفاده می‌کنند که ایمنی طبیعی آنها را سرکوب می‌کند؛ مانند افرادی که پیوند اعضا انجام داده‌اند، رخ می‌دهد.
سایر افراد با خطر افزایش سارکوم کاپوسی شامل مردان جوانی هستند که در آفریقا زندگی می‌کنند یا مردان مسن یهودی ایتالیا یا اروپای شرقی.
سرطان سلول مرکل
در سرطان سلول مرکل باعث ایجاد گره‌های محکم و براق می‌شود که روی پوست یا در زیر آن و در فولیکول‌های مو ایجاد می‌شود. سرطان سلول مرکل اغلب در سر، گردن و تنه دیده می‌شود.
سرطان غده سباسه
این سرطان غیرمعمول و تهاجمی از غدد چربی پوست نشئت می‌گیرد. کارسینومای غده سباسه – معمولاً به‌صورت برآمدگی سفت و بدون درد به نظر می‌رسد – می‌تواند در هر جایی ایجاد شود، اما بیشتر در پلک دیده می‌شود، جایی که اغلب با دیگر مشکلات پلک اشتباه می‌شود.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟؟
بهتر این راه این است که علائم و نشانه‌های سرطان پوست را بشناسید و در صورت مشاهده تغییراتی در پوست که باعث نگرانی شما می‌شود، با پزشک مشورت کنید. همه تغییرات پوستی ناشی از سرطان پوست نیست. پزشک تغییرات پوستی شما را برای تعیین علت بررسی می‌کند.
علل ایجاد سرطان پوست
سرطان پوست زمانی اتفاق می‌افتد که خطاهایی (جهش) در DNA سلول‌های پوستی رخ دهد. این جهش‌ها باعث می‌شوند رشد سلول‌ها از کنترل خارج شده و توده‌ای از سلول‌های سرطانی را تشکیل دهند.
نور ماورا بنفش و سایر علل بالقوه
بیشترین آسیب به DNA در سلول‌های پوست در اثر اشعه ماورا بنفش (UV) موجود در نور خورشید و در چراغ‌های مورد استفاده در تخت‌های برنزه است. اما قرارگرفتن در معرض آفتاب، سرطان‌های پوستی را که روی پوستی که به طور معمول در معرض نور آفتاب نیست، ایجاد می‌کند. این نشان می‌دهد که عوامل دیگر ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پوست مؤثر باشند، مانند قرارگرفتن در معرض مواد سمی یا داشتن بیماری که سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف کند.
سلول های درگیر در سرطان پوست
سرطان پوست از لایه بالایی پوست اپیدرم آغاز می‌شود. اپیدرم یک لایه نازک است که یک پوشش محافظ از سلول‌های پوستی را که بدن به طور مداوم می‌سازد، فراهم می‌کند. اپیدرم شامل سه نوع سلول اصلی است:
سلول‌های سنگفرشی درست در زیر سطح خارجی قرار دارند و به عنوان پوشش داخلی پوست عمل می‌کنند.
سلول‌های پایه که سلول‌های پوستی جدیدی تولید می‌کنند، در زیر سلول های سنگفرشی قرار دارند.
ملانوسیت‌ها که ملانین، رنگدانه ای که به پوست رنگ طبیعی می دهد، تولید می‌کنند – در قسمت زیرین اپیدرم قرار دارند. ملانوسیت‌ها هنگام آفتاب گرفتن، ملانین بیشتری تولید می‌کنند تا از لایه‌های عمیق پوست محافظت کنند.
جایی که سرطان پوست شروع می‌شود، نوع سرطان و گزینه‌های درمانی را تعیین می‌کند.
عوامل خطر
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند عبارت‌اند از:
- پوست روشن
- آفتاب سوختگی و قرار گرفتن در معرض آفتاب
- برنزه کردن
- آب‌وهوای آفتابی یا مرتفع
- خال
- ضایعات پوستی پیش سرطانی
- سابقه خانوادگی
- سیستم ایمنی ضعیف
- قرار گرفتن در معرض مواد سرطان زا و اشعه
پوست روشن
هر کس، صرف نظر از رنگ پوست، می‌تواند به سرطان پوست مبتلا شود. با این حال، داشتن رنگدانه کمتر (ملانین) در پوست محافظت کمتری در برابر آسیب دیدن از اشعه ماورا بنفش ایجاد می‌کند. افراد دارای مو‌های بور یا قرمز، چشمانی روشن، کک و مک می‌توانند به راحتی آفتاب سوختگی پیدا کنند، و احتمال ابتلا به سرطان پوست در این افراد بسیار بیشتر از فرد با پوست تیره است.
آفتاب سوختگی و قرار گرفتن در معرض آفتاب:
داشتن یک یا چند تاول آفتاب سوختگی در کودکی یا نوجوانی خطر ابتلا به سرطان پوست را در بزرگسالی افزایش می‌دهد. آفتاب سوختگی در بزرگسالی نیز یک عامل خطر است.
هر کسی که زمان قابل‌توجهی را در زیر نور آفتاب سپری کند ممکن است به سرطان پوست مبتلا شود، به‌خصوص اگر پوست توسط کرم‌های ضدآفتاب یا لباس محافظت نشود.
برنزه شدن:
از جمله قرارگرفتن در معرض لامپ‌های برنزه، افراد را در معرض خطر قرار می‌دهد. رنگ قهوه‌ای مایل به زرد پاسخ آسیب پوست به اشعه ماورا بنفش بیش از حد است.
آب و هوای آفتابی یا مرتفع:
افرادی که در آب‌وهوای گرم و آفتابی زندگی می‌کنند بیشتر از افرادی که در آب‌وهوای سردتر زندگی می‌کنند در معرض نور خورشید هستند. زندگی در ارتفاعات بالاتر، جایی که نور خورشید شدیدترین است، افراد را در معرض تابش بیشتر قرار می‌دهد.
خال:
افرادی که دارای خال‌های زیاد یا خال‌های غیرطبیعی به نام خال‌های دیسپلاستیک هستند در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. این خال‌های غیرطبیعی – که ظاهری نامنظم دارند و به طور کلی بزرگ‌تر از خال‌های معمولی هستند – بیش از سایرین احتمال سرطانی شدن دارند. اگر سابقه خال غیرطبیعی دارید، مرتباً آنها را از نظر تغییرات بررسی کنید.
ضایعات پوستی پیش سرطانی:
داشتن ضایعات پوستی معروف به کراتوز آکتینیک می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. این رشدهای پوستی پیش سرطانی معمولاً به‌صورت لکه‌های خشن و پوسته‌پوسته‌ای ظاهر می‌شوند که از قهوه‌ای تا صورتی تیره‌رنگ دارند. این افراد بیشتر در صورت، سرودست افراد با پوست روشن که پوستشان با آفتاب آسیب‌دیده است، دیده می‌شود.
سابقه خانوادگی سرطان پوست:
اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما سرطان پوست داشته باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را داشته باشید. اگر یک بار به سرطان پوست مبتلا شده باشید، در معرض خطر ابتلا دوباره به آن هستید.
سیستم ایمنی ضعیف:
افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. این شامل افرادی است که با HIV / AIDS زندگی می‌کنند و کسانی که پس از پیوند عضو داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند.
قرار گرفتن در معرض اشعه و مواد سرطان زا
افرادی که تحت درمان با اشعه برای بیماری‌های پوستی مانند اگزما و آکنه قرار دارند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست، به ویژه سرطان سلول پایه باشند. قرار گرفتن در معرض برخی مواد مانند آرسنیک ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.
روش‌های تشخیص سرطان پوست
تشخیص زودهنگام سرطان پوست بسیار مهم است. می‌توان به کمک خودآزمایی زودتر متوجه سرطان پوست شد. افراد می‌توانند تغییرات بدن خود را در یک منطقه روشن تشخیص دهند. برای قسمت‌های نامرئی بدن می‌توانند از آینه دستی کمک بگیرند. اگر در نتیجه بررسی‌ها، لکه‌ها، خال‌ها یا ضایعاتی که قبلاً پیدا نشده‌اند، شناسایی شدند، باید بدون انتظار با متخصص پوست وقت ملاقات بگیرید. تغییرات مشاهده شده در بدن توسط پزشک بررسی می‌شود.
درماتوسکوپی
در معاینه‌ای که به کمک روشی به نام درماتوسکوپی انجام می‌شود، پوست با میکروسکوپ به طور دقیق مورد بررسی قرار می‌گیرد. بیوپسی پوست نیز ممکن است پس از بررسی ضایعات یا خال‌های دیده شده در بدن انجام شود. در این بیوپسی، قطعه‌ای از ضایعه یا خال گرفته می‌شود تا بررسی شود که آیا سلول‌های سرطانی وجود دارد یا خیر. با توجه به نتایج به دست آمده، در صورت وجود سلول‌های سرطانی مشخص می‌شود که کدام نوع سرطان پوست است.
معاینه پوست
پزشک شما ممکن است به پوست شما نگاه کند تا تشخیص دهد آیا تغییرات پوستی شما احتمالا سرطان پوست هست یا نه. برای تأیید این تشخیص ممکن است آزمایش بیشتری لازم باشد.
بیوپسی یا نمونه برداری برای سرطان پوست
پزشک ممکن است نمونه‌ای از پوست مشکوک را برای آزمایش بردارد. با بیوپسی می‌توان تشخیص داد که آیا شما سرطان پوست دارید یا خیر و در این صورت وجود سرطان، چه نوع سرطانی دارید.
مرحله بندی سرطان پوست
اگر پزشک تشخیص دهد که شما سرطان پوست دارید، ممکن است آزمایش‌ها دیگری برای تعیین میزان (مرحله) سرطان پوست انجام دهید.
از آنجا که سرطان‌های سطحی پوست مانند کارسینوم سلول بازال به‌ندرت گسترش می‌یابند، نمونه‌برداری که اغلب کل منطقه رشد را برمی‌دارد، تنها آزمایش مورد نیاز برای تعیین مرحله سرطان است. اما اگر یک کارسینوم سلول سنگفرشی بزرگ، کارسینوم سلول مرکل یا ملانوم باشد، ممکن است پزشک آزمایش‌ها بیشتری را برای تعیین میزان سرطان توصیه کند.
آزمایش‌های اضافی ممکن است شامل آزمایش‌های تصویربرداری برای بررسی گره‌های لنفاوی مجاور از نظر علائم سرطان یا روش برداشتن غدد لنفاوی مجاور و آزمایش آن از نظر علائم سرطان باشد (نمونه‌برداری از غدد لنفاوی نگهبان).
پزشکان از اعداد یک تا چهار برای نشان‌دادن مرحله سرطان استفاده می‌کنند. سرطان‌های مرحله یک کوچک و محدود به منطقه‌ای هستند که در آن شروع شده‌اند. مرحله چهارم نشان‌دهنده سرطان پیشرفته‌ای است که به مناطق دیگر بدن گسترش‌یافته است.
تعیین مرحله سرطان پوست به تعیین مؤثرترین گزینه‌های درمانی کمک می‌کند.
روش‌های درمان
درمان سرطان پوست؛ بسته به نوع سرطان، مرحله رشد و منطقه‌ای که در آن قرار دارد متفاوت است. روش‌های مختلفی را می‌توان در درمان این نوع سرطان به کار برد. دلیل ارجحیت این روش‌های درمانی مختلف، خلاص شدن از شر تومور بدون از دست دادن عملکرد در ناحیه سرطانی است. علاوه بر این، از آنجایی که این نوع سرطان در نواحی از بدن که در معرض نور خورشید هستند دیده می‌شود، مراقب باشید که در طول درمان تفاوتی در ظاهر زیبایی وجود نداشته باشد. برای رعایت کامل این شرایط، فرآیند درمان باید توسط پزشک متخصص انجام شود. بسته به پیشرفت در درمان سرطان، روش‌های درمانی زیادی در درمان سرطان پوست استفاده می‌شود. به طور کلی این روش‌های درمانی عبارت‌اند از:
- جراحی میکرووگرافی Mohs
- جراحی اکسیزیونال
- کورتاژ و الکتروکوتر
- کرایوتراپی
- فتودینامیک تراپی
- رادیوتراپی
- شیمی درمانی
جراحی میکرووگرافی Mohs:
این روش درمان سرطان را می‌توان برای سایر سرطان‌های پوست به جز ملانوما ترجیح داد. با این روش درمانی تمام سلول‌های سرطانی حذف می‌شوند و هدف حفظ بافت سالم است. این تکنیک خاص؛ در درمان سلول‌های سرطانی در نواحی مانند انگشتان دست، انگشتان پا، گوش، بینی، لب‌ها، پوست سر و ناحیه تناسلی ترجیح داده می‌شود. در جراحی میکروگرافیک Mohs، تومور برداشته و بررسی می‌شود. به عبارت دیگر یک روش درمانی مرحله به مرحله است. بنابراین، این درمان باید توسط جراحان مجرب در این زمینه اعمال شود.
جراحی اکسیزیونال:
این روش درمانی برای همه انواع سرطان پوست که در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شوند، اعمال می‌شود. در جراحی اکسیزیون، بافت‌های سالم، البته به تعداد محدود، همراه با سلول‌های سرطانی برداشته می‌شوند.
کورتاژ و الکتروکوتر:
کورتاژ و الکتروکوتر برای موارد سرطان پوست بزرگ و تهاجمی که احتمال متاستاز دارند توصیه نمی‌شود. این روش درمانی برای انواع سرطان پوست به نام سلول بازال سطحی استفاده می‌شود. با این روش درمانی که تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، ضایعه با استفاده از ابزاری به نام کورت از بدن خارج می‌شود. با این حال، این ناحیه با ابزاری به نام الکتروکوتر سوزانده می‌شود تا سلول‌های سرطانی را که این ابزار قاشق مانند نمی‌تواند از بین ببرد و خونریزی را متوقف کند. این روش درمانی را می‌توان ۲ یا ۳ بار دیگر تکرار کرد تا سلول‌های سرطانی به طور کامل از بدن حذف شوند.
کرایوتراپی:
این روش در موارد سرطان پوست سطحی و کوچکتر از سایر انواع سرطان ارجحیت دارد. در این روش درمانی، سلول‌های سرطانی با استفاده از نیتروژن مایع منجمد می‌شوند. این روش که بدون نیاز به برش یا بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، باعث می‌شود که ناحیه سرطانی منجمد متورم و پوسته پوسته شود و خود به خود بیفتد. در این دوره، تورم و قرمزی ممکن است مشاهده شود. علاوه بر این، ممکن است از دست دادن رنگدانه در ناحیه تحت درمان رخ دهد.
رادیوتراپی:
اشعه ایکس برای از بین بردن سلول‌های سرطانی در تومور‌هایی که در سراسر بدن پخش شده‌اند یا در تومور‌هایی که برای جراحی مناسب نیستند استفاده می‌شود. این روش درمانی همراه با سایر روش‌های درمانی در افراد مسن یا مبتلا به بیماری‌هایی که نیاز به جراحی ندارند نیز اعمال می‌شود.
شیمی درمانی:
در شیمی درمانی از داروهای مختلفی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. در حالی که این دارو‌ها زمانی که سرطان به سطح پوست محدود می‌شود به کرم‌ها یا لوسیون‌ها محدود می‌شود، داروهای خشن‌تر نیز برای سرطان‌های گسترده‌تر استفاده می‌شود. درمان فوتودینامیک استفاده از داروهای خاصی است که سلول‌های سرطانی را به نور حساس می‌کند.
فتودینامیک تراپی:
با این روش داروهای موضعی روی ناحیه سرطانی اعمال می‌شود تا سلول‌ها به نور حساس شوند. هنگامی که دارو به پوست نفوذ کرد، متخصص پوست پرتو‌های لیزر قدرتمندی را روی آن ناحیه اعمال می‌کند. در این روش درمانی که برای از بین بردن تومور اعمال می‌شود، ممکن است بافت‌های سالم، هرچند اندکی، آسیب ببینند. پس از درمان، علائمی مانند پوسته پوسته شدن، پوسته شدن، درد، تورم و قرمزی ممکن است مشاهده شود. علاوه بر این، افراد باید تا ۴۸ ساعت پس از درمان از نور خورشید اجتناب کنند.
همچنین بخوانید: خارش پوست و سرطان
راه‌های پیشگیری
بیشتر سرطان‌های پوست قابل‌پیشگیری هستند. برای محافظت از خود، این نکات پیشگیری را دنبال کنید:
- در اواسط روز از قرارگرفتن در معرض آفتاب خودداری کنید. در اواسط روز تابش خورشید شدیدتر است. فعالیت‌های فضای باز را برای سایر اوقات روز، حتی در زمستان یا وقتی آسمان ابری است، برنامه‌ریزی کنید.
- در تمام طول سال از ضدآفتاب استفاده کنید. ضد آفتاب‌ها، همه اشعه مضر UV را فیلتر نمی‌کنند، به‌خصوص اشعه‌ای که می‌تواند منجر به ملانوما شود.
- حتی در روزهای ابری از کرم ضدآفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل ۳۰ استفاده کنید. کرم ضدآفتاب را هر دو ساعت یکبار دوباره تجدید کنید.
- از مقدار زیادی کرم ضدآفتاب روی تمام پوست‌های در معرض، از جمله لب‌ها، نوک گوش‌ها و پشت دست و گردن استفاده کنید.
- لباس محافظ بپوشید. کرم‌های ضدآفتاب محافظت کاملی در برابر اشعه UV ندارند؛ بنابراین پوست خود را با لباس تیره و کاملاً بافته شده که دست‌ها و پاها را می‌پوشاند و یک کلاه لبه پهن بپوشانید که محافظت بیشتری نسبت دارد.
- عینک آفتابی را فراموش نکنید. به دنبال آنهایی باشید که هر دو نوع اشعه ماورا بنفش UVA و UVB و را مسدود می‌کنند.
- از تخت‌های برنزه کننده خودداری کنید. چراغ‌های مورد استفاده در تخت‌های برنزه اشعه ماورا بنفش ساطع می‌کنند و می‌توانند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهند.
- داروهای حساس به آفتاب را بشناسید. برخی از داروهای تجویز شده و بدون نسخه، از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها، می‌توانند پوست شما را نسبت به نور خورشید حساس کنند.
- در مورد عوارض جانبی هر دارویی که مصرف می‌کنید از پزشک یا داروساز خود سؤال کنید.
خود آزمایی برای سرطان پوست
پوست خود را مرتباً چک کنید. پوست خود را اغلب از نظر رشد پوست جدید یا تغییر در خال، کک‌ومک، برجستگی و علائم زایمان بررسی کنید و تغییرات را به پزشک خود گزارش دهید.
با کمک آینه صورت، گردن، گوش‌ها و پوست سر خود را بررسی کنید. قفسه سینه و تنه و قسمت‌های زیرین بازوها و دست‌ها را معاینه کنید. جلو و عقب پاها و پاها را از جمله کف و فضاهای بین انگشتان پا معاینه کنید. همچنین ناحیه تناسلی و بین باسن خود را بررسی کنید.
