سرطان ریه پیشرفته (کارسینوم ریه یا کارسینوم برونش) تومور بدخیم غشای مخاطی برونش و شایع‌ترین سرطان در مردان است؛ اما زنان بیشتر به آن مبتلا می‌شوند. حدود ۲۵ درصد از همه کارسینوم‌ها را سرطان ریه تشکیل می‌دهند. حدود ۹۰ درصد از مردان و ۴۰ درصد از زنانی که به سرطان ریه مبتلا می‌شوند، سیگاری هستند.
کشیدن ۲۰ نخ سیگار در روز به مدت ۲۰ سال خطر ابتلا به سرطان ریه را حدود ۲۰ برابر افزایش می‌دهد، اما افرادی که در معرض دود سیگار هستند نیز در معرض خطر هستند، به‌عنوان‌مثال اگر اعضای خانواده هر روز در آپارتمان سیگار می‌کشند. آلاینده‌های موجود در محیط کار مانند آزبست، کوارتز و گردوغبار نیکل و سایر آلاینده‌های هوا مسئول ۱۵ درصد از سرطان‌های ریه هستند. پیش‌آگهی کارسینوم ریه بسیار ضعیف است و به ساختار بافتی کارسینوم و مرحله تومور در زمان تشخیص بستگی دارد. تومورهای خوش‌خیم یا فقط کمی بدخیم مانند این نوع سرطان نادر هستند و تنها حدود ۴ درصد از تومورهای برونش را تشکیل می‌دهد و بیشتر در مردان و زنان جوان رخ می‌دهد.
در این مقاله می خوانید :
سیگار بر تعداد بیماری‌ها تأثیر می‌گذارد!!!
مصرف دخانیات عامل خطر اصلی سرطان ریه است. در مردان، از هر ۱۰ تا ۹ بیماری و در زنان، حداقل از هر ده بیماری، شش بیماری به سیگارکشیدن فعال بازمی‌گردد. سیگارکشیدن غیرفعال نیز خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.
سایر عوامل خطر نقش نسبتاً فرعی ایفا می‌کنند. حدود ۹ تا ۱۵ مورد از ۱۰۰ مورد سرطان ریه به مواد سرطان‌زا از جمله آزبست، هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای و گردوغبار کوارتز و نیکل نسبت داده می‌شود. در مناطقی با سطوح بالای قرارگرفتن در معرض رادون طبیعی، ساکنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان ریه هستند، به‌ویژه در آپارتمان‌های طبقات پایین. همین امر در مورد مواجهه شغلی با رادون یا سایر منابع پرتوهای یونیزان نیز صدق می‌کند. اگزوز گازوئیل و ریزگردها مهم‌ترین عوامل خطر در بین آلاینده‌های هوا هستند. عوامل ارثی نیز مشکوک به تأثیرگذاری هستند.
هنوز روش مناسبی برای تشخیص زودهنگام سرطان ریه برای کل جمعیت وجود ندارد. در حال حاضر مطالعاتی برای تعیین اینکه آیا و برای چه کسانی می‌توان معاینات تشخیص اولیه با استفاده از توموگرافی کامپیوتری با دوز پایین را توصیه کرد، در حال انجام است. معاینه سالانه سرطان ریه هنوز یک استاندارد نیست.
آیا سرطان ریه پیشرفته قابل‌درمان است؟
در اصل، سرطان ریه قابل‌درمان است، اما تنها درصورتی‌که بتوان تمام سلول‌های سرطانی را به طور کامل حذف یا از بین برد. این معمولاً فقط با یک عمل جراحی و احتمالاً شیمی‌درمانی و یا پرتودرمانی امکان‌پذیر است. درمان طولانی‌مدت سرطان ریه به‌ندرت تنها با شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی به دست می‌آید.
شانس درمان عمدتاً بیماران مبتلا به تومور کوچکی است که نه غدد لنفاوی عفونی دارد و نه متاستاز داده است. در مراحل پیشرفته‌تر، کارسینوم برونش اغلب می‌تواند در ابتدا با شیمی‌درمانی و پرتودرمانی سرکوب شود. گاهی اوقات آن‌قدر خوب عمل می‌کند که دیگر هیچ مدرکی دال بر سرطان ریه وجود ندارد. اما در چنین مواردی هنوز «شفا» حاصل نشده است. در عوض، از بهبودی، یعنی کاهش موقتی صحبت می‌شود. زیرا در اکثر بیماران سرطان ریه پس از مدتی عود می‌کند.
درمان درد تومور
در مراحل پیشرفته سرطان ریه چیزی وجود دارد که به‌عنوان درد تومور شناخته می‌شود به‌عنوان‌مثال، در نتیجه حمله به پلورا یا دیوار قفسه سینه و مبارزه آنها در پیش‌زمینه. آنها اغلب بر کیفیت زندگی فرد بیشتر از سایر اثرات تومور تأثیر می‌گذارند. طیف وسیعی از مسکن‌ها تا تزریق مورفین در دسترس پزشک است تا این بیماری را کاهش دهد. تابش هدفمند گاهی اوقات می‌تواند به متاستازهای استخوانی دردناک کمک کند. اگر کل اسکلت تحت‌تأثیر تومور قرار گرفته باشد، پزشک می‌تواند مواد رادیواکتیو را که در استخوان بیمار تجمع می‌یابد تجویز کند و آن را از داخل تابش کند (درمان رادیونوکلئید). شیمی‌درمانی همچنین می‌تواند درد ناشی از تومور را در بیش از نیمی از بیماران تسکین دهد و از بدتر شدن وضعیت عمومی آنها جلوگیری کند. بااین‌حال، بهبود در این مرحله دیگر امکان‌پذیر نیست.
امید به زندگی در سرطان ریه به چه چیزی بستگی دارد؟
امید به زندگی سرطان ریه بیمار در درجه اول به دو عامل بستگی دارد. ازیک‌طرف، مرحله تومور در زمان تشخیص تعیین‌کننده است: در مراحل اولیه سرطان ریه، شانس درمان و امید به زندگی به‌طورکلی بهتر از مراحل پیشرفته‌تر است.
از سوی دیگر، نوع سرطان ریه نیز بر امید به زندگی تأثیر می‌گذارد: سرطان ریه به دو گروه بزرگ تقسیم می‌شود، سرطان ریه سلول کوچک (SCLC) و سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) و شانس بهبودی متفاوتی دارند. بااین‌حال اغلب سرطان‌های ریه در مرحله پیشرفته خود را نشان می‌دهند.
سرطان ریه سلول غیر کوچک: امید به زندگی
سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) شایع‌ترین تومور ریه بدخیم است. پزشکان بین چندین نوع سرطان ریه سلول غیر کوچک تفاوت قائل می‌شوند. بااین‌حال، شانس بهبودی و امید به زندگی این گونه ها قابل مقایسه است.
سرطان ریه سلول غیر کوچک کندتر از سرطان‌های سلول کوچک رشد می‌کند. تومورهای گسترش‌یافته (متاستازها) در سایر قسمت‌های بدن فقط در مراحل پیشرفته سرطان ایجاد می‌شوند؛ بنابراین، امید به زندگی و میزان درمان به‌طورکلی برای سرطان ریه سلول غیر کوچک بهتر از نوع سلول کوچک است.
در صورت امکان، تلاش برای برداشتن کامل تومور با جراحی انجام می‌شود. این گاهی اوقات با پرتودرمانی و یا شیمی‌درمانی دنبال می‌شود. اگر عمل جراحی امکان‌پذیر نباشد (مثلاً به دلیل محل یا اندازه تومور)، بیماران معمولاً پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی دریافت می‌کنند. اگر تومور قبلاً به دلیل اندازه آن غیر قابل عمل بوده است، ممکن است به حدی کوچک شده باشد که بتوان آن را جراحی کرد. برای سرطان ریه سلول غیر کوچک پیشرفته، گاهی اوقات درمان‌های دیگری در نظر گرفته می‌شود (به‌عنوان‌مثال درمان هدفمند با آنتی‌بادی).
باتوجه‌به میزان بقا، همان چیزی است که برای سرطان ریه سلول کوچک صدق می‌کند: امید به زندگی و شانس درمان با گسترش تومور کاهش می‌یابد. اگر بیماری در مرحله I (بدون درگیری غدد لنفاوی، عدم وجود متاستاز در سایر نقاط بدن) کشف شود، ۶۰ تا ۷۰ درصد از مبتلایان پنج سال پس از تشخیص هنوز زنده هستند، مشروط بر اینکه درمان صحیح باشد. اگر تشخیص و درمان تا مرحله IV (درگیری غدد لنفاوی و متاستاز در سایر نواحی بدن) انجام نشود، میزان بقای ۵ ساله کمتر از یک درصد است.
آیا بیماران می‌توانند امید به زندگی خود را افزایش دهند؟
هرکسی که علائم احتمالی سرطان ریه را کشف کند باید فوراً به پزشک مراجعه کند. هر چه زودتر تشخیص داده شود و درمان شروع شود، امید به زندگی و شانس بهبودی از سرطان ریه بیشتر خواهد بود. یعنی: حتی اگر علائم نامشخص و ظاهراً بی‌ضرری مانند سرفه، تب پایین و خستگی دارید به پزشک مراجعه کنید. به‌ویژه سیگاری‌های شدید باید به چنین شکایاتی توجه کنند و آنها را در مراحل اولیه از نظر پزشکی پاک کنند.
بیماران مبتلا به سرطان ریه نیز باید از رژیم غذایی متعادل و سالم استفاده کنند. این وضعیت سلامت عمومی را تقویت می‌کند و از روند بهبودی پشتیبانی می‌کند. همین امر در مورد ورزش و ورزش منظم نیز صدق می‌کند. کسانی که فعالیت بدنی دارند نیز کیفیت زندگی و رفاه خود را افزایش می‌دهند. کارشناسان توصیه مهم دیگری برای افراد سیگاری دارند: سیگار را کنار بگذارید! برخی از بیماران فکر می‌کنند: “به‌هرحال الان خیلی دیر است-من درحال حاضر سرطان ریه دارم! “. بااین‌حال، امید به زندگی و شانس بهبودی را می‌توان با ترک سیگار افزایش داد.
