آهن یک ماده معدنی است که نقش حیاتی در سلامت و تندرستی دارد. بدون آن، بسیاری از عملکردهای بدن دچار اختلال می‌شوند. نقش اصلی آهن حمل اکسیژن در خون به تمام سلول های بدن است.
آهن جزء مهمی از هموگلوبین، پروتئین موجود در گلبول های قرمز است که اکسیژن را از ریه ها حمل می‌کند و آن را به سراسر بدن منتقل می‌کند. اگر بدن شما آهن کافی نداشته باشد، نمی‌تواند گلبول‌های قرمز خون حامل اکسیژن سالم کافی تولید کند. کمبود آهن می‌تواند باعث کم خونی شود، به این معنی که هموگلوبین بسیار کمی دارید.
زنان در سنین باروری به دلیل از دست دادن خون در دوران قاعدگی بیشتر در معرض خطر کمبود آهن هستند. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، میزان توصیه شده روزانه آهن برای اکثر زنان ۱۹ تا ۵۰ ساله ۱۸ میلی‌گرم است.
زنان باردار باید ۲۷ میلی‌گرم در روز مصرف کنند. از سوی دیگر، مردان بالغ تنها به ۸ میلی گرم آهن در روز نیاز دارند.
زنانی که باردار هستند به بیشترین مقدار آهن نیاز دارند. کودک در حال رشد به عنوان یک جاروبرقی عمل می‌کند که آهن را از مادر دریافت می‌کند و مادر حجم خون خود را افزایش می‌دهد تا در جنین گردش کند و حجم خون کودک را ایجاد می کند.
دو نوع آهن وجود دارد: آهن هِم از منابع حیوانی و آهن غیر هم از منابع گیاهی. آهن هِم با سرعت بیشتری توسط خون جذب می شود. غذاهای غنی از آهن عبارتند از: گوشت گاو، جگر، صدف، لوبیا، غلات غنی شده و سبزیجات دارای برگ تیره مانند اسفناج.
سطح ناکافی آهن می‌تواند کل بدن را خراب کند. در اینجا هفت نشانه شگفت انگیز وجود دارد که ممکن است کمبود آهن داشته باشید.
۱. خستگی و فرسودگی شدید
خستگی یکی از رایج‌ترین نشانه‌های کمبود آهن است، زیرا به این معنی است که بدن شما در حمل اکسیژن به سلول‌هایتان مشکل دارد، بنابراین بر سطح انرژی شما تأثیر می‌گذارد.
افرادی که فاقد آهن کافی در خون خود هستند اغلب احساس تنبلی، ضعف و ناتوانی در تمرکز می‌کنند. اگرچه خستگی می‌تواند نشانه بسیاری از شرایط باشد، اگر با استراحت کافی برطرف نشد، سطح آهن خود را بررسی کنید.
۲. عفونت های مکرر
آهن نقش کلیدی در سیستم ایمنی سالم دارد، بنابراین سطوح پایین این ماده معدنی می تواند افراد را مستعد ابتلا به عفونت ها کند. دکتر مور می گوید: «گلبول های قرمز خون به انتقال اکسیژن به طحال کمک می کنند، جایی که می توان با عفونت ها مبارزه کرد.
گلبول‌های قرمز خون نیز اکسیژن را به غدد لنفاوی می‌رسانند که گلبول‌های سفید ضد عفونت را در خود جای داده‌اند. او می‌گوید: وقتی فردی دچار کمبود آهن است، گلبول‌های سفید خون نیز تولید نمی‌شوند، و به دلیل دریافت نکردن اکسیژن کافی قوی نیستند و این باعث می‌شود که فرد مستعد ابتلا به عفونت‌ها شود.
۳. رنگ پریدگی پوست
هموگلوبین به پوست رنگ گلگون می‌دهد، بنابراین سطوح پایین باعث روشن شدن پوست می‌شود. وقتی گلبول‌های قرمز کم آهن می‌شوند، در مرکز کوچکتر و کم‌رنگ‌تر می‌شوند، بنابراین پوست نیز رنگ پریده‌تر می‌شود. این ممکن است در افرادی که رنگ‌های روشن‌تری دارند، آسان‌تر تشخیص داده شود، اما صرف نظر از رنگ پوست شما، اگر ناحیه داخل پلک پایین‌تر از حد معمول روشن‌تر باشد، ممکن است نشانه‌ای از کمبود آهن باشد.
۴. زبان متورم
تغییرات زبان، از جمله درد یا تورم، می‌تواند نشانه کمبود آهن باشد. ترک‌های کناری دهان نیز در بین افراد مبتلا به کمبود آهن شایع است.
۵. سندرم پای بیقرار
برخی از افرادی که کمبود آهن دارند به سندرم پای بیقرار مبتلا می شوند، اختلالی که باعث می شود میل شدیدی برای حرکت دادن پاهای خود داشته باشید. این میل اغلب با احساس خزیدن ناخوشایند در پاها همراه است که خوابیدن را سخت می کند.
۶. پیکا
افراد مبتلا به کمبود آهن ممکن است به مواد غیر غذایی مانند خاک رس، خاک یا گچ تمایل پیدا کنند، وضعیتی که به عنوان پیکا شناخته می شود.
با این حال، تسلیم شدن در برابر هوس و خوردن این مواد می‌تواند مضر باشد، زیرا ممکن است منجر به مصرف سموم و مواد مضر شود. خوردن خاک رس، گچ و خاک در واقع می‌تواند در جذب آهن اختلال ایجاد کند.
۷. ریزش مو
کمبود آهن، به خصوص زمانی که به کم خونی تبدیل شود، می‌تواند باعث ریزش مو شود. وقتی فولیکول‌های مو اکسیژن کافی دریافت نمی‌کنند، وارد مرحله استراحت می‌شوند و مو می‌ریزد و تا زمانی که کم‌خونی بهبود نیابد، رشد نمی‌کند. ریزش حدود ۱۰۰ تار مو در روز طبیعی است. با این حال، اگر متوجه شدید ریزش موی شما بیش از حد است و دوباره رشد نمی‌کند، ممکن است نشانه کمبود آهن باشد.
اگر این علائم را تجربه می کنید و فکر می کنید ممکن است کمبود آهن داشته باشید، با پزشک خود صحبت کنید. او می‌تواند به شما کمک کند تا به علت اصلی کمبود آهن خود برسید، راه‌هایی برای گنجاندن غذاهای غنی از آهن در رژیم غذایی خود بیابید و تعیین کنید که آیا نیاز به آهن مکمل دارید یا خیر.
