از آنجا که محققان درباره تغییرات سلول های ایجاد کننده سرطان اطلاعات بیشتری کسب می کنند ، آنها توانسته اند داروهای جدیدتری تولید کنند که به طور خاص این تغییرات را هدف قرار می دهد. داروهای درمان هدفمند سرطان کبد متفاوت از داروهای شیمی درمانی استاندارد عمل می کنند و اغلب عوارض جانبی متفاوتی دارند.
این داروها مانند شیمی درمانی وارد جریان خون می شوند و تقریبا به تمام نواحی بدن می رسند و این باعث می شود که آنها در خصوص سرطان هایی که به نقاط دوردست بدن از محل سرطان اولیه گسترش یافته اند، مفید واقع شوند. از آنجا که شیمی درمانی استاندارد در اکثر بیماران مبتلا به سرطان کبد بسیار موثر نیست ، پزشکان بیشتر تمرکز خود را بر استفاده از روش های درمانی هدفمند گذاشته اند.
برای آشنایی بیشتر شما، در زیر به معرفی و بررسی این داروها می پردازیم.
در این مقاله می خوانید :
بازدارنده های کیناز
کینازها پروتئین هایی در سطح یا نزدیک سلول هستند که سیگنال های مهمی را به مرکز کنترل سلول منتقل می کنند. بسیاری از داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان کبد ، مهارکننده های کیناز هستند. این داروها چندین پروتئین کیناز را مسدود می کنند ، که به طور معمول به سلول های توموری کمک می کند تا به یکی از دو روش رشد کنند:
- برخی از کینازها به رشد مستقیم سلول های تومور کمک می کنند.
- برخی از کینازها به تومورها کمک می کنند تا رگهای خونی جدیدی را که برای بزرگتر شدن نیاز دارند، را ایجاد کنند (فرایندی به نام رگ زایی).
مسدود کردن این پروتئین ها اغلب می تواند به جلوگیری از رشد سرطان کمک کند. این دارو ها شامل :
سورافنیب (نکساوار) و لنواتینیب (لنویما)
اگر سرطان با جراحی قابل درمان نباشد یا به سایر اندام ها سرایت کرده باشد ، می توان از یکی از این داروها به عنوان اولین درمان سرطان کبد استفاده کرد. سورافنیب (Sorafenib ) قرصی است که دو بار در روز مصرف می شود. لنواتینیب ( Lenvatinib ) قرصی است که یک بار در روز مصرف می شود.
سورافنیب ممکن است در افراد مبتلا به سرطان کبد ناشی از هپاتیت C بهتر عمل کند.
Regorafenib (Stivarga) و Cabozantinib (Cabometyx)
این داروها می توانند برای درمان سرطان پیشرفته کبد استفاده شوند ، به طور معمول اگر سایر درمان ها دیگر مفید نباشند. رگورافنیب ( Regorafenib ) یک قرص است که به طور معمول یک بار در روز به مدت ۳ هفته مصرف می شود و به دنبال آن یک هفته وقفه می گذارند. کابوزانتنیب ( Cabozantinib ) قرصی است که یک بار در روز مصرف می شود.
عوارض جانبی مهارکننده های کیناز
عوارض جانبی رایج این داروها می تواند شامل خستگی ، از دست دادن اشتها ، سندرم دست و پا (قرمزی و تحریک دست و پا) ، فشار خون بالا ، کاهش وزن ، اسهال و درد شکم باشد. عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی تر می تواند شامل مشکلات جریان خون در قلب ، خونریزی ، نتایج غیر طبیعی در آزمایش های تیروئید و سوراخ شدن معده یا روده باشد.
آنتی بادی های مونوکلونال
آنتی بادی های مونوکلونال نسخه های ساخته شده توسط بشر توسط پروتئین های سیستم ایمنی بدن (آنتی بادی ها) هستند که برای اتصال به یک هدف خاص طراحی شده اند. آنتی بادی های مونوکلونال مورد استفاده برای درمان سرطان کبد بر توانایی تومور در ایجاد رگ های خونی جدید ، که برای رشد بیش از اندازه تومور لازم هستند، تأثیر می گذارند. این رشد عروق خونی جدید آنژیوژنز نامیده می شود ، بنابراین این داروها اغلب به بازدارنده های آنژیوژنز منتسب می شوند. این دارو ها شامل موارد زیر هستند.
بواسیزوماب (آواستین)
بواسیزوماب ( Bevacizumab ) یک آنتی بادی مونوکلونال است که فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) را هدف قرار می دهد. پروتئینی که به تشکیل عروق خونی جدید کمک می کند. از این دارو می توان به همراه داروی ایمونوتراپی atezolizumab (Tecentriq) به عنوان اولین درمان سرطان کبدی که با جراحی قابل درمان نیست و یا به سایر اندام ها سرایت کرده است، استفاده کرد. این دارو به صورت تزریق داخل وریدی (IV) ، به طور معمول هر ۳ هفته یک بار تجویز می شود.
راموسیروماب (سیرامزا)
راموسیروماب ( Ramucirumab ) یک آنتی بادی مونوکلونال است که پروتئین گیرنده VEGF (VEGFR) را روی سلول ها هدف قرار می دهد ، که می تواند به جلوگیری از تشکیل عروق خونی جدید کمک کند. این دارو می تواند برای درمان سرطان پیشرفته کبد ، به طور معمول پس از قطع درمان دیگر مورد استفاده قرار گیرد. این دارو به صورت تزریق داخل وریدی (IV) ، معمولا هر ۲ هفته یکبار تجویز می شود.
عوارض جانبی مهارکننده های رگ زایی
عوارض جانبی شایع این داروها می تواند شامل موارد زیر باشد:
- فشار خون بالا
- خستگی (خستگی)
- خون ریزی
- کاهش گلبول های سفید خون (با افزایش خطر ابتلا به عفونت)
- سردرد
- زخم های دهان
- از دست دادن اشتها
- اسهال
عوارض جانبی نادر اما جدی می تواند شامل لخته شدن خون ، خونریزی شدید ، ایجاد سوراخ هایی در معده یا روده ، مشکلات قلبی و کند شدن سرعت ترمیم زخم باشد.
