ویتامین‌ها ترکیبات آلی هستند که باید از طریق تغذیه به بدن عرضه شوند. برخی از ویتامین‌ها اثر آنتی اکسیدانی دارند. نمونه‌هایی از آنتی اکسیدان‌ها ویتامین C و E، بتاکاروتن، عنصر کمیاب سلنیوم و مواد گیاهی ثانویه فلاونوئیدها هستند. ما در این مقاله به رابطه ویتامین‌ها با سرطان پرداخته‌ایم. با مات همراه باشید. اهمیت رژیم غذایی در سرطان مدت‌ها است که دست کم گرفته شده است. در واقع رژیم غذایی یکی از مهم‌ترین عواملی است که تعیین می‌کند بیمار چقدر با درمان کنار می‌آید و آیا از بیماری جان سالم به در می‌برد یا خیر. زیرا تومور تبادل مواد مغذی را مختل می‌کند. تومورها اشتها را کاهش می‌دهند و مواد مغذی را برای رشد تومور منحرف می‌کنند. بیماران وزن زیادی از دست می‌دهند و در طول شیمی درمانی به کاهش وزن ادامه می‌دهند.
در این مقاله می خوانید :
رابطه ویتامین‌ها با سرطان
در این قسمت به بررسی رابطه ویتامین با سرطان پرداخته‌ایم.
ویتامین B
ویتامین B6 می‌تواند یک اثر پیشگیرانه بر سرطان ریه در افراد سیگاری و غیر سیگاری به طور یکسان داشته باشد. این نتیجه مطالعه‌ای است که در آن نمونه‌های خون بیماران مبتلا به سرطان ریه و افراد سالم با هم مقایسه شدند. ویتامین B6 عمدتا در گوشت، حبوبات، ماهی، مخمر، آجیل، محصولات غلات کامل، موز، زردآلو، مویز، کلم پیچ، کلم بروکسل و اسفناج یافت می‌شود.
فلاونوئیدها و سرطان روده بزرگ
یک مطالعه جامع اثر محافظتی فلاونوئیدها در برابر سرطان روده بزرگ را در آزمایش‌های حیوانی و همچنین در آزمایش‌های کشت سلولی و اجزای سلولی تأیید کرد. با توجه به این مطالعه، هیچ تصویر یکسانی در تحقیقات اپیدمیولوژیک ظاهر نشد. بنابراین مشخص نیست که آیا فلاونوئیدها می‌توانند در برابر سرطان روده بزرگ در انسان نیز محافظت کنند یا خیر.
سلنیوم
به نظر نمی‌رسد پیشگیری از سرطان با سلنیوم امکان پذیر باشد. به طور کلی، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه افزایش مصرف سلنیوم خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد وجود ندارد. در نتیجه باید نسبت به مصرف بی‌رویه مکمل‌های غذایی حاوی سلنیوم خود داری کنید. البته با مصرف بیش از حد سلنیوم باید از آسیب سلامتی بترسید.
آیا باید از قرص‌های ویتامین استفاده کرد؟
یک رژیم غذایی متنوع و پر فیبر با میوه و سبزیجات معمولاً حاوی ویتامین کافی برای پوشش نیاز روزانه شما است. مصرف اضافی قطره‌های حاوی ویتامین، کپسول‌ها یا مکمل‌های غذایی مشابه تنها در صورت وجود شرایط خاص، مانند بارداری یا بیماری که در آن جذب ویتامین در دستگاه گوارش مختل شده باشد، منطقی است. مانند سایر مکمل‌های غذایی، باید توجه داشت که می‌تواند علاوه بر عرضه بیش از حد، کمبود داشته باشد. این می‌تواند مضر باشد و حتی خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.
رابطه ویتامین دی با سرطان
ویتامین D خطر ابتلا به سرطان را کاهش نمی‌دهد، اما خطر مرگ ناشی از سرطان را کاهش می‌دهد. تأثیرات مختلفی بر روی سیستم ایمنی دارد و اساساً اثر تعدیل کننده ایمنی دارد. فاکتورهای محرک سرطان، به اصطلاح انکوژن‌ها، واکنش‌های التهابی مزمن را سرکوب می‌کند. سیستم ایمنی همچنین نقش مهمی در از بین بردن سلول‌های سرطانی که هر روز در بدن ما ایجاد می‌شوند، ایفا می‌کند.
آیا خطر مصرف بیش از حد ویتامی‌‌ها وجود دارد؟
بله. مصرف ویتامین تا ۴۰۰۰ واحد در روز ایمن در نظر گرفته می‌شود. مصرف بیش از حد ویتامین D منجر به افزایش سطح کلسیم در خون می‌شود که می‌تواند بسیار خطرناک نیز باشد. توجه به این نکته ضروری است که اگر غذا در مقادیر معمول غنی شده باشد، خطر مصرف بیش از حد وجود ندارد.
رابطه ویتامین B با سرطان
مصرف طولانی مدت مکمل‌های ویتامین B6 و B12 خطر ابتلا به سرطان ریه را در مردان افزایش می‌دهد. طبق نتایج مطالعه‌ای، مردانی که بیش از ۲۰ میلی گرم ویتامین B6 در روز یا بیش از ۵۵ میکروگرم ویتامین B12 در روز را به طور متوسط در یک دوره ۱۰ ساله مصرف کرده بودند، در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه بودند. حدس و گمان‌هایی وجود دارد که آیا مصرف طولانی مدت مکمل با دوزهای بالای ویتامین B6 و B12 می‌تواند رشد سلولی را تحریک کند. علاوه بر این، مصرف نیکوتین می‌تواند منجر به تغییرات سلولی و در نتیجه پیشرفت سرطان شود.
تاثیر ویتامین C بر سرطان
تاثیر ویتامین C با دوز بالا در مبارزه با سرطان هنوز به وضوح مشخص نشده است. فرض بر این است که ویتامین C منجر به تشکیل پراکسید هیدروژن در سلول‌های تومور می‌شود. این امر باعث مسمومیت سلول‌ها و آسیب به غشای سلولی و DNA می‌شود. به این ترتیب سلول تومور از درون تخریب می‌شود. با این حال، ویتامین C به سلول‌های سالم آسیب نمی‌رساند، زیرا آن‌ها می‌توانند به طور طبیعی پراکسید هیدروژن را دفع کنند.
از طرفی ویتامین C باعث کاهش عرضه سلول‌های سرطانی می‌شود. پروتئین HIF در اینجا نقش اصلی را ایفا می‌کند. از سلول‌های سرطانی حمایت می‌کند تا خودشان را بدون اکسیژن تغذیه کنند. HIF توسط رادیکال‌های آزاد که سلول‌های سرطانی تولید می‌کنند جذب می‌شود. ویتامین C رادیکال‌های آزاد را قبل از فعال شدن HIF از بین می‌برد. در نتیجه، سلول‌های سرطانی انرژی کمتری دریافت می‌کنند و نمی‌توانند به رشد خود ادامه دهند تا سرانجام بمیرند.
