همه چیز درباره سرطان دهانه رحم ؛ علائم و درمان های سریع آن

سرطان همیشه در محلی که از آن شروع می‌شود نام‌گذاری می‌شود؛ بنابراین وقتی سرطان دهانه رحم به ریه یا هر مکان دیگر سرایت کند، بازهم سرطان دهانه رحم نامیده می‌شود. سرطان بیماری است که در آن سلول‌های بدن از کنترل خارج می‌شوند. در سرطان دهانه رحم، سلول‌های دهانه رحم از کنترل خارج شده و سلول‌های طبیعی را از بین می‌برند. این کار باعث می‌شود بدن نتواند همان‌طور که باید کار کند. دهانه رحم واژن را به قسمت بالای رحم متصل می‌کند. رحم جایی است که کودک در هنگام بارداری رشد می‌کند.

 سلول های سرطانی می توانند به سایر قسمت های بدن گسترش یابند و در آنجا رشد کنند. این فرایند، متاستاز نامیده می‌شود. در این مقاله تمام اطلاعات مورد نیاز مانند علائم و درمان این عارضه را به طور کامل مورد بررسی قرار داده ایم. با ما همراه باشید.

چه افرادی دچار سرطان دهانه رحم می‌شوند؟

همه زنان در معرض خطر سرطان دهانه رحم هستند. این عارضه بیشتر در زنان بالای ۳۰ سال رخ می دهد. عفونت طولانی مدت با انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) علت اصلی سرطان دهانه رحم است. HPV یک ویروس رایج است که در طی رابطه جنسی از یک شخص به شخص دیگر منتقل می شود. حداقل نیمی از افراد فعال جنسی، در دوره ای از زندگی خود به HPV مبتلا می شوند، اما تعداد کمی از زنان به سرطان دهانه رحم مبتلا می شوند.

آزمایش‌های غربالگری و واکسن HPV می‌تواند به جلوگیری از سرطان دهانه رحم کمک کند. هنگامی که سرطان دهانه رحم در اوایل یافت شود، بسیار قابل‌درمان است.

علائم سرطان رحم چیست؟

سرطان دهانه رحم اغلب تا زمانی که به خارج از دهانه رحم گسترش نیابد، علائم یا نشانه‌هایی ایجاد نمی‌کند. برخی از علائم سرطان دهانه رحم عبارت‌اند از:

• خونریزی از واژن که مربوط به قاعدگی شما نیست
• لکه بینی یا ترشح از واژن
• درد در هنگام رابطه جنسی

سرطان دهانه رحم من چقدر جدی است؟

اگر مبتلا به سرطان دهانه رحم هستید، برای فهمیدن اینکه چقدر بیماری‌تان جدی است باید بدانید در کدام مرحله سرطان رحم قرار دارید. مرحله‌بندی، اینکه سرطان شما تا چه حد رشد و گسترش‌یافته است را نشان می‌دهد. شاید شنیده باشید که افراد مبتلا می‌گویند سرطان آنها “مرحله ۱” یا “مرحله ۲” بوده است. پزشک باتوجه‌به مرحلهٔ سرطان شما تصمیم می‌گیرد که چه نوع درمانی برای شما مناسب است.

آزمایش‌های موردنیاز در طی این بیماری کدام‌ها هستند؟

برای تشخیص قطعی و درمان سرطان رحم آزمایش هایی مورد نیاز است که پزشک شما با توجه به سلامت جسمی شما برخی را تجویز می کند. این آزمایش ها شامل موارد زیر می شود:

کول پو سکو پی

برای تشخیص و درمان گاهی لازم است، نگاهی دقیق به قسمت داخلی واژن و دهانه رحم با استفاده از یک دوربین روشن که در انتهای یک لوله نازک به نام کولپوسکوپ قرار دارد انجام شود.

تست پاپ (تست پاپ‌اسمیر)

آزمایشی که برای تراش سلول‌های دهانه رحم استفاده می‌شود تا بتوان آنها را از نظر سرطان و پیش سرطان (سلول‌هایی ک ختم ب سرطان می‌شود) مورد بررسی قرار می‌دهد.

نمونه برداری از دهانه رحم 

در نمونه برداری ، پزشک یک قطعه کوچک از بافت را خارج می کند تا سلول های سرطانی را بررسی کند. روش های زیادی برای انجام نمونه برداری از دهانه رحم وجود دارد. 

اسکن CT (توموگرافی کامپیوتری) 

اسکن CT یک نوع خاص از اشعه ایکس است که تصاویر دقیق می گیرد تا ببیند آیا سرطان گسترش یافته است . از سی تی اسکن می توان برای کمک به انجام بیوپسی نیز استفاده کرد.

اسکن ام.آر.آی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی)

این آزمایش بعضی مواقع بهتر از سایر آزمایشات تصویربرداری، مانند سی‌تی‌اسکن، قسمت‌های بافت نرم بدن را بررسی می‌کند. 

اشعه ایکس قفسه سینه

با اشعه ایکس قفسه سینه بررسی می‌شود که آیا سرطان به ریه‌های شما گسترش‌یافته است.

اسکن PET (توموگرافی انتشار پوزیترون)

پت اسکن، در این آزمایش نوع خاصی از قند به شما داده می‌شود که با دوربین خاصی در داخل بدن دیده می‌شود. اگر سرطان وجود داشته باشد، این آزمایش هم می‌تواند نشان دهد که سرطان در چه حد گسترش‌یافته است. پت اسکن تزریق بدون درد مقدار کمی مواد رادیواکتیو ساطع شده توسط پوزیترون می‌باشد که تصاویر بدنه توسط اسکنر PET گرفته خواهد شد. 

آزمایش خون

آزمایش خون برای یافتن سرطان دهانه رحم مورداستفاده قرار نمی‌گیرد، اما برای آگاهی بیشتر از سلامتی شما انجام می‌شود.

انواع درمان سرطان دهانه رحم

گزینه ها و توصیه های درمانی به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ از جمله نوع و مرحله سرطان ، عوارض جانبی احتمالی ، سلامت کلی ، سن و مسائل شخصی شما مانند اینکه درمان توانایی باروری شما را تحت تأثیر قرار می دهد، بستگی دارد. سرطان رحم توسط ۱ یا ترکیبی از درمان ها ، از جمله جراحی ، پرتودرمانی و درمان های سیستمیک با استفاده از داروها درمان می شود. اغلب ترکیبی از این درمان های سرطان توصیه می شود. تمامی روش های  درمانی شامل موارد زیر می باشند:

عمل جراحی

هنگامی که تحت بیهوشی عمومی هستید؛ جراح، معاینه لگن را انجام می‌دهد. سپس یک برش در شکم ایجاد می‌کند، اندام‌ها را بررسی می‌کند تا متوجه میزان گسترش سرطان شود. به این کار اکتشاف شکم (لاپاراتومی) می‌گویند.گاهی جراح در حین جراحی نمونه‌های غیرطبیعی بافت و غدد لنفاوی را هم برطرف می‌کند؛ برخی اوقات جراح شکم را بانمک می‌شوید و یک نمونه (به نام شستشوی لگن) جمع‌آوری می‌کند. نمونه‌های بافتی، غدد لنفاوی و شستشوی لگن به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند و برای بررسی وجود سلول‌های سرطانی تحت میکروسکوپ قرار می‌گیرند. سپس با یکی از انواع جراحی‌های موجود برای رحم، آن را درمان می‌کنند.جراحی را می توان با استفاده از روشهای کم تهاجم با لاپاراسکوپی یا جراحی رباتیک که از چندین برش کوچک استفاده می کنند یا از طریق واژن نیز، انجام داد. بسته به نوع تومور و اینکه از نظرات دیگر سلامتی مشکل دارید یا نه ، یکی از انواع جراحی های زیر را شامل می شوید:

هیسترکتومی

بسته به میزان سرطان، جراح عمل را یا به برداشتن رحم و گردن رحم یا برداشتن رحم، دهانه رحم، قسمت فوقانی واژن و بافت‌های مجاور ختم می‌کند. برای بیمارانی که یائسه شده‌اند، جراح معمولاً یک سال پینگ او وفور کت و می دوطرفه، یعنی برداشتن لوله‌های رحمی و تخمدان‌ها را هم انجام می‌دهد.

جراحی با کمک رباتیک، یک دوربین و ابزار موردنیاز دیگر، از طریق برش‌های کوچک وارد بدن می‌شوند. جراح ابزارهای رباتیک را به سمت برداشتن رحم، دهانه رحم و بافت اطراف هدایت می‌کند. اگر زنی هیچ سرطانی در بافت اطراف برداشته شده در حین جراحی برداشتن رحم نداشته باشد، نیازی به درمان اضافی نمی‌باشد. بااین‌حال، غربالگری و آزمایش منظم برای بررسی بازگشت سرطان توصیه می‌شود.

برداشتن گره لنفاوی

هم‌زمان با جراحی برداشتن رحم، جراح ممکن است غدد لنفاوی نزدیک تومور را بردارد تا میزان گسترش سرطان فراتر از رحم را متوجه شود. این فرایند از طریق روشی به نام بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان یا لنفادنکتومی انجام شود. نمونه‌برداری از غدد لنفاوی نگهبان شامل تزریق رنگ به داخل رحم در حین جراحی می‌باشد. عمل لنفادن، یا تشریح غدد لنفاوی، یک روش جراحی است که در آن گروهی از غدد لنفاوی برداشته می‌شود.

پرتو درمانی 

پرتودرمانی ممکن است برای درمان هر مرحله از سرطان رحم استفاده شود. اغلب زنان تحت پرتودرمانی خارجی یا براکی تراپی قرار می‌گیرند.

هورمون درمانی

درمان هورمونی بعد از جراحی برای برخی از مراحل سرطان رحم انجام می‌شود. همچنین به‌عنوان درمان اصلی سرطان پیشرفته یا عودکننده رحم مورداستفاده هم قرار می‌گیرد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی ممکن است بعد از جراحی برای برخی از مراحل سرطان رحم انجام شود. گاهی به عنوان درمان اصلی سرطان پیشرفته یا عودکننده رحم هم مورد استفاده قرار می گیرد.

شیمی درمانی گاهی اوقات در همان زمان پرتودرمانی انجام می شود تا سلول ها نسبت به اشعه حساس تر شوند. به این عمل شیمیایی سازی می گویند. برای درمان برخی از انواع سرطان رحم از آن استفاده می شود.

عوارض جانبی جراحی سرطان دهانه رحم

پس از جراحی، شایع‌ترین عوارض جانبی کوتاه‌مدت شامل درد و خستگی است. اگر خانمی درد را تجربه کند، پزشک داروهایی برای تسکین درد تجویز می‌کند. سایر عوارض جانبی فوری شامل حالت تهوع و استفراغ و همچنین مشکل در تخلیه مثانه و حرکات روده می‌باشد. بعد از جراحی، رژیم غذایی زنان به مایعات محدود می‌شود سپس، بازگشت تدریجی به غذاهای جامد انجام می‌شود.

اگر تخمدان ها برداشته شود ، تولید هورمون های جنسی در بدن پایان می یابد و در نتیجه یائسگی زودرس ایجاد می شود (اگر زن قبلاً یائسه نشده باشد). اما غدد فوق کلیه و بافت های چربی هنوز برخی از هورمون ها جنسی بدن را تأمین می کنند. پس از برداشتن تخمدان ها ، یک زن علائم یائسگی ، از جمله گرگرفتگی و خشکی واژن را تجربه می کند. با پزشک خود در مورد راه های تسکین و کنترل این علائم یائسگی صحبت کنید. در صورت انجام لنفادنکتومی ، برخی از زنان ممکن است در پاهای خود تورم داشته باشند که به آن لنف ادم می گویند.

پس از جراحی برداشتن رحم، زن دیگر نمی‌تواند باردار شود. به همین دلیل، زنانی که مایل‌اند باروری خود را حفظ کنند و در آینده بچه‌دار شوند، باید قبل از شروع هرگونه درمان با پزشک خود در مورد تمام گزینه‌های خود صحبت کنند. گاهی اوقات، حفظ قدرت باروری امکان‌پذیر است و شامل جراحی گسترده‌تر و به دنبال آن هورمون‌درمانی باشد.

مراقبت های بعد درمان

پیگیری بعد از درمان بخش مهمی از مراقبت از سرطان است. شما باید بخصوص در چند سال اول پس از پایان درمان پیگیری منظم داشته باشید. این پیگیری به پزشک شما امکان می دهد تا پیشرفت شما را کنترل کنند ، عودهای اولیه را تشخیص دهند و به بهبودی از درمان قبلی کمک کنند.